27.02.2013
Bugün okula gitmedim . Kendimi hağa kötü hissediyorum . Daha önce
birisi artık hayatım da yok diye bu kadar üzülmemiştim ailemdeki en
sevdiğim insan dedem için bile . Sabahtan beri yeni kitabımı okuyarak
biraz olsun umutmamı sağladı . Ama gözlerim yüzüm çok kötü bir durum da
sitres ve uykusuzluktan yüzün berbat ve kupkuru gözlerimse mosmor ve
kıpkırmızı . Sanırım depresyona girmek üzereyim. Ne zaman. onu düşünsem
gözlerim doluyor ağlamaya başlıyorum . Dün sorfra da yemek yerken annemle
babamın önünde ağlamamak için kendimi zor tuttum . Ama çok aptalım beni
terk eden onca şey söyleyen kişi benim dostum değil. Olmaz. Kitabıma
ara verip buraya yazdıkça kendimi daha rahat hissediyorum .
Birilerinin
bunları okuyup beni anlıyor olmasını bilmek güzel bir şey . Ve sanırım
kitabıma dönmem gerek . En azından kitabın kahramanı America'yı mutlu
görmek iyi olur .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder